Στο άρθρο επιχειρείται μία διερεύνησηη των σχέσεων συγγένειας σε συνθήκες οικονομικού μετασχηματισμού της κοινωνίας. Το εθνολογικό παράδειγμα είναι οι κοινότητες της περιχής του όρους Ψηλορείτης (Κρήτη), μία τοπική κοινωνία στην οποία ευρείες πατρογραμμικές ομάδες (γένη) αποτελούν συστατικό στοιχείο της κοινωνικής οργάνωσης. Εξετάζοντας διαχρονικά τους δείκτες γονιμότητας και ηλικίας τεκνοποίησης, καθώς και τις στρατηγικές ονοματοθερίας και μεταβίβασης βαφτιστικών ονομάτων, διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι οι σχέσεις συγγενείας που αφορούν σε ομάδες ευρύτερες από την πυρηνική οικονέγεια, εξακολουθούν να δεσπόζουν μέχρι σήμερα στις εντόπιες αντιλήψεις και να δίνουν περιεχόμενο σε ρόλους, αξίες, επιλογές και πρακτικές. Όμως, από την άλλη, εφόσον σήμερα οι σχέσεις συγγένειας δεν λειτουργούν πλέον και ως σχέσεις παραγωγής καθώς οι τελευταίες έχουν αλλάξει ριζικά, αυτονομούνται και, τείνοντας προς μία “απολίθωσή” τους, τροχοπερούν την ένταξή τους στη νέα οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Η έννοια του “διπλού δισμού” (Bateson) χρησιμοποιείται για να αποδώσει τη νέα αυτή κατάσταση ταλάντευσης της συνολικής κοινωνίας μεταξύ δύο βεβαιοτήτων, διαφορετικής όμως τάξης, ασυμβίβαστων και αντιφατικών μεταξύ τους.

Λέξεις κλειδιά: Κρήτη, συγγένεια, οικονομία, κοινωνικός μετασχηματισμός, εκπαίδευση, ονοματοθεσία, γονιμότητα (γυναικεία, ανδρική), κτηνοτροφία, γεωργία.